Kulturalny spacer Nowej Klasy

Spragnieni bezpośredniego kontaktu ze sztuką po przedłużającym się ,,zamrożeniu’ wybraliśmy się na Bródno do Parku Rzeźby. Doświadczenie było orzeźwiające. ,,Sylwia” wylegująca się w wodzie, ,,Anioł” stojący na straży rajskiego, bródnowskiego ogrodu, różnorodni ,,Mieszczanie z Bródna”, ,,Toguna”, w której można przemyśleć kilka życiowych spraw, ,,Brodno”, które przyciąga i nie ma siły żeby mu się oprzeć, kroczący ,,Zinaxin „ i ,,Dolacin” to tylko niektórzy bohaterowie naszego czwartkowego pleneru ze sztuką. Sam Park jest już dziełem i dowodem na to, że sztuka i natura mogą spotkać się w (nie)oczywistych sytuacjach. Nasz spacer zakończył się ewolucją akrobatyczną na ,,Drabince”. 

                           Nasze odczucia wyrażone w krótkich recenzjach:

Zinaxin i Dolacin  ,,są to dwie rzeźby stojące obok siebie przedstawiające głównie nogi.…A może przekazem Abakanowicz było to, że dobrze jest czasami ,,stracić głowę” i po prostu zaufać instynktom, iść przed siebie. Możemy również założyć, że kamienie, które od góry naciskają na nogi symbolizują codzienne trudy życia, z którymi mierzy się człowiek, przez co staje się bezmyślny, właściwie jest samymi chodzącymi bez większego celu nogami…”

Domek herbaciany ,,dzięki lustrzanemu odbiciu z daleka jest niewidoczny, wtapia się w otaczające drzewa dając wrażenie, że nic tam nie stoi. Myślę, że cała forma mocno przypomina kultowe wejście do Narni…”

Bez tytułu (Interwencje) to ,,nietypowe dzieło sztuki, dzięki któremu artystka  chciała pokazać piękno kryjące się w niedoskonałościach naszego codziennego miejskiego życia. Artystka udekorowała park malarskimi interwencjami, farbą akcentując różne niedoskonałości takie jak: ubytki w asfalcie, pęknięcia w chodnikach czy chwasty wyrastające między betonowymi płytami…”

Bródno ,, z czasem zostało twarzą dzielnicy. Mnie osobiście uwiodło z powodu możliwości wyrażenia siebie przez zrobienie graffiti taga. Pomimo wulgaryzmów i głupich słów, można na nim ujrzeć tak zwane tagi  Są to wymyślone przez ulicznych artystów znaki, litery, słowa, które służą jako podpis. Osobiście sam wykonałem na nim taga, tak aby inni twórcy wiedzieli że tam byłem i mogli połączyć mnie z tą rzeźbą…”

                                      Kulturalny Program Nowej Klasy       

Początek nowego roku to najlepsza okazja na podsumowania. Życie kulturalne klasy IB g czyli Nowej Klasy  obfitowało w wiele ciekawych wydarzeń w ubiegłym roku. We wrześniu 2019 roku Nowy Teatr rozpoczął współpracę z naszym liceum . Wspólnie    realizowaliśmy      plan      edukacyjny      obejmujący     przygotowanie i przeprowadzenie programu kuratorskiego klasy teatralnej.  Przez trzy lata będziemy uczestniczyć w warsztatach, spotkaniach, wykładach oraz spektaklach teatralnych. Krótko streszczę wydarzenia , w których uczestniczyła Nowa Klasa od września do grudnia 2019 roku.

Naszą przygodę z Nowym rozpoczęliśmy  we wrześniu od zwiedzania całego kompleksu Międzynarodowego Centrum Kultury. Ciekawą historię  samego budynku i powstania teatru w tym miejscu przedstawiła nam Pani Maria Wilska, kierowniczka Działu Edukacji. Nasza przewodniczka pokazała nam zaplecze teatru, niedostępne dla większości teatralnych widzów. Zajrzeliśmy do garderoby, rekwizytorni czy działu technicznego, w którym powstają niektóre elementy scenografii.

We    wrześniu    również     obejrzeliśmy      pierwszy      spektakl      przewidziany w trzymiesięcznym cyklu . Była to ,,Masakra” w reżyserii Pawła Sakowicza, który jest tancerzem i choreografem.  Godzinny spektakl oparty na tańcu był pierwszym i trudnym dla nas wyzwaniem. W sposób metaforyczny i symboliczny za pomocą ruchu, tańca, rytmu  i muzyki reżyser i jego tancerki przeprowadzili nas przez mroczne czasy  podbojów kolonialnych i późniejszych, kiedy to tańce zniewolonych społeczności z obszarów Brazylii, Haiti i Kuby takie jak : samba, cha-cha, rumba zostały skodyfikowane i stały się popularną rozrywką dla wyższej warstwy  klasy średniej i stworzyły grupę latynoamerykańskich tańców towarzyskich.  Po spektaklu zostaliśmy zaproszeni na rozmowę z reżyserem, która pomogła nam spojrzeć na projekt w szerszej i nieoczywistej perspektywie.

Październik obfitował w aż trzy wydarzenia wpisane w program Nowej Klasy. Pierwszym był spektakl ,,Kino moralnego niepokoju” w reżyserii Michała Borczucha. To było kolejne trudne wyzwanie, zważywszy że spektakl inspirowany był     książką  ,,Walden, czyli życie w lesie” H.D. Thoreau i filmami Andrzeja Wajdy i Krzysztofa     Kieślowskiego. Projekt      ten   można uznać za ,,przekorną fantazję o życiu bez ludzi, jak i mroczną fantazję o życiu wśród nich”. Na podziw zasługuje niesamowita kreacja aktorska Bartosza Bieleni.  

16 października uczestniczyliśmy w warsztatach antydyskryminacyjnych zorganizowanych przez Nowy Teatr. Przydatne to było dla nas doświadczenie, umożliwiające     nam lepsze poznanie siebie nawzajem i otwarcie się na pracę w grupie.

 Reinterpretacje to cykl, który rozpoczęliśmy w październiku. Jest to program zajęć artystycznych opartych na trzech blokach tematycznych:  komiks, plakat, ruch. Podczas   tych zajęć próbujemy interpretować poezję poprzez rysunek, ruch i ciało i nikogo nie obchodzi, co autor miał na myśli. W październiku tworzyliśmy komiks, w listopadzie plakat, a w grudniu za pomocą ruchu oddawaliśmy emocja związane z czytaniem poezji. W sali numer 1 jest wystawa prac, które powstały podczas zajęć listopadowych. 

Ostatnim spektaklem przewidzianym w programie Nowej Klasy był ,,Jeden gest” w reżyserii Wojtka Ziemilskiego.  ,,Jeden gest” to opowieść o językach migowych, o porozumiewaniu się ze światem słyszących i światem innych -Głuchych.  Spektakl składał się z opowieści niesłyszących aktorów,  dzielili się z nami swoimi      osobistymi     doświadczeniami     i      przemyśleniami        związanymi z funkcjonowaniem w świecie słyszących.  Zaskoczyła nas scenografia, bardzo minimalistyczna i     symboliczna.      Po spektaklu ponownie mogliśmy spotkać się z aktorami porozmawiać i podzielić się emocjami.

Program      kulturalny Nowej Klasy  uwzględnia również wizyty w innych teatrach. W grudniu byliśmy na ,,Burzy” w Teatrze Narodowym i w Teatrze Polonia. Odwiedziliśmy również Królikarnię i wzięliśmy udział w warsztatach rzeźbiarskich – lepienie z gliny.

Na koniec warto dodać, że na spektakle do Nowego Teatru zapraszaliśmy również uczniów innych klas. Staraliśmy się zarazić kulturalną pasją wszystkich uczniów    naszej     szkoły.      Z     niecierpliwością czekamy na kolejne propozycje i projekty.

                                              Marta Czajkowska-Mechlińska

                    Konopnicka chodzi do ,,Nowego Teatru”

Sąsiedztwo  ,, Międzynarodowego Centrum Kultury Nowy Teatr” wpłynęło na ożywienie  życia kulturalnego Konopnickiej.  Tylko w pierwszym semestrze  byliśmy na pięciu sztukach,  a w lutym  wybieramy się na ,,Jeden gest”.    Propozycje teatralne    ,,Nowego’’    są    tak  różnorodne  i ciekawe, że trafiają do trudnego i wymagającego widza jakim jest licealista. Zmuszają go do refleksji, dyskusji , a czasami wyrażenia swojej  opinii w formie recenzji,  której próby  prezentujemy niżej.

,,Nowy Teatr” to nie tylko spektakle, to również koncerty, wykłady, spotkania i filmy. Szczególnie polecam cykl ,,Czytaj, nie czekaj. Awantury o książki”. Gospodynią tego cyklu jest pisarka , mieszkanka Mokotowa, Sylwia Chutnik.  Najbliższe spotkanie 16 lutego poświęcone będzie książce Małgorzaty Halber ,,Najgorszy człowiek na świecie”.

Dziękuję za uwagę i do zobaczenia w ,,Nowym Teatrze”

Marta Czajkowska

Nasze recenzje:

• październik - listopad 2016r. - Dybuk”,  „Happiness
• listopad 2016r. - Dżyngis Chan  
• luty 2017r. - Jeden Gest